myDiatrofi

Τα βερίκοκα έχουν πολλές ευεργετικές ιδιότητες και μεγάλη θρεπτική αξία, περιέχουν το αντιοξειδωτικό συστατικό βήτα-καροτίνη και αποτελούν πλούσια πηγή μετάλλων και βιταμίνης Α. Τα 65 γρ. βερίκοκα περιέχουν μόνο 20 θερμίδες. Τα βερίκοκα είναι φρούτα με σχήμα στρογγυλό, χρώμα πορτοκαλοκίτρινο και βελούδινη φλούδα με ροζ πινελιές. Η σάρκα τους είναι σφιχτή, γλυκιά και ευωδιαστή, ελαφρώς χυμώδης.
Οι πιο γνωστές ποικιλίες βερίκοκων είναι τα πρώιμα Τίρυνθας, τα Μπεμπέκου, τα τσαουλιά και τα Διαμαντοπούλου. Τα Μπεμπέκου είναι μεγάλα, σφαιρικά, γλυκά, έχουν πορτοκαλοκίτρινο χρώμα και η σάρκα τους είναι πορτοκαλί και χυμώδης. Είναι κατάλληλα για γλυκό του κουταλιού και μαρμελάδα. Τα πρώιμα Τίρυνθας μία Ελληνική πρώιμη ποικιλία που καλλιεργείται στην Κορινθία. Ο καρπός είναι μέτριου μεγέθους, ανθεκτικός στη μεταφορά. Τα τσαουλιά τα βρίσκουμε πιο σπάνια, είναι μικρά, γλυκά και νόστιμα και έχουν πορτοκαλοκίτρινο χρώμα. Η Ελληνική ποικιλία Διαμαντοπούλου έχει τα πιο νόστιμα βερίκοκα στον κόσμο. Είναι εξαιρετικά αρωματικά, αλλά δύσκολα στη μεταφορά τους, αφού είναι αρκετά ευαίσθητα. Τα Διαμαντοπούλου είναι μικρά, σφαιρικά, έχουν ανοιχτό κίτρινο χρώμα. Λόγο της ποιότητας τους είναι ακριβά και γι’ αυτό προτείνουμε να τα καταναλώνετε φρέσκα.

Ιστορία του βερίκοκου
Τα άγρια βερίκοκα αναπτύχθηκαν στην Κίνα γύρω στο 3000 π.Χ. και από εκεί μεταφέρθηκαν στην Περσία και την Αρμενία από όπου πήραν και τη λατινική ονομασία τους Prunus armeniaca. Ο Μέγας Αλέξανδρος έφερε τα βερίκοκα στη Ν. Ευρώπη, τα οποία μάλιστα εκτιμήθηκαν τόσο από τους Ρωμαίους και τους Έλληνες ώστε τα ονόμασαν «χρυσά αβγά του ήλιου». Καλλιεργήθηκαν με επιτυχία στη Β. Ευρώπη το 160 αιώνα. Σήμερα η Τουρκία είναι ο κυριότερος παραγωγός του βερίκοκου και ακολουθηθεί το Ιράν.

 Επιλογή, Συντήρηση, Χρήση

Πως διαλέγω καλό βερίκοκο
Τα βερίκοκα δεν αντέχουν στη μεταφορά και δεν ωριμάζουν μετά τη συγκομιδή τους. Αναζητάτε βερίκοκα παχιά με πλούσιο χρώμα και απαλή φλούδα. Μην αγοράζετε βερίκοκα με χρώμα θολό ή πράσινο γιατί εσωτερικά θα είναι μάλλον άγουρα ή άνοστα. Τα ώριμα βερίκοκα περιέχουν περισσότερα αντιοξειδωτικά.

Πως να το συντηρείτε
Διατηρείτε τα βερίκοκα σε θερμοκρασία δωματίου για δύο μέρες ή στο ψυγείο σε σακούλα για πέντε το πολύ μέρες. Τα βερίκοκα είναι από τα φρούτα που αφυδατώνονται εύκολα (χάνουν περίπου το 1% του βάρους τους κάθε μέρα), γι’ αυτό, αν αγοράσετε περισσότερα, αντί να τα φυλάξετε στο ψυγείο, είναι καλύτερα να τα κάνετε κομπόστα.
Ξερά και κονσερβοποιημένα βερίκοκα: Επειδή τα βερίκοκα είναι ευαίσθητα, προτιμούνται συντηρημένα, δηλαδή ξερά ή σε κονσέρβα. Τα καλύτερα ξερά βερίκοκα είναι από την Τουρκία, έχουν γυαλιστερό πορτοκαλί χρώμα και πλούσιο άρωμα. Τα ξερά βερίκοκα μπορεί να υποκαταστήσουν τα φρέσκα και γίνονται εξαιρετικές μαρμελάδες. Μπορείτε να συνοδεύσετε πιάτα που έχουν αρκετό ζωμό, όπως τα βραστά κατσαρόλας, αφού πρώτα τα αφήσετε να μουλιάσουν σε ζεστό νερό για δύο ώρες προτού τα προσθέσετε στο φαγητό, εκτός κι αν δεν είναι τελείως ξερά.

Προτεινόμενος τρόπος κατανάλωσης
Το βερίκοκο καταναλώνεται νωπό σαν φρούτο. Τα ώριμα βερίκοκα είναι πολύ νόστιμα όταν είναι φρέσκα και μπαίνουν σε φρουτοσαλάτες και πιατέλες με φρούτα. Επειδή η σάρκα τους είναι αρκετά στεγνή, δε διαλύονται κατά τη διάρκεια του ψησίματος, πράγμα που τα κάνει ιδανικά για τάρτες και δανέζικα γλυκά. Τα βερίκοκα γίνονται ποσέ σε σιρόπι μαζί με γλυκό λευκό κρασί και σερβίρονται με γιαούρτι ή παγωτό με αμύγδαλα. Είναι επίσης πολύ νόστιμα όταν τα κόψετε στη μέση και τα γεμίσετε με θρυμματισμένα μπισκότα amaretti ή τα καραμελώσετε και τα σερβίρετε πάνω από pain perdu. Τα βερίκοκα γίνονται ωραίες μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού. Τόσο τα φρέσκα όσο και τα ξερά βερίκοκα  τα βρίσκουμε συχνά σε συνταγές της Μέσης Ανατολής και της Β. Αφρικής, όπου συνδυάζονται γευστικά με αρνάκι, πουλερικά και ρύζι.
Το εσωτερικό του κουκουτσιού τους τρώγεται και χρησιμοποιείται για να δώσει γεύση σε μαρμελάδες, μπισκότα και στο λικέρ Amaretto.

Ένα μέτριο βερίκοκο 35 γρ. περιέχει: